Ey Ozgurluk!
Uzun bir aradan sonra yeni yilin ilk yazisini en sevdigim kelimeyle selamliyorum: “Ozgurluk”. William Wallace’in son nefesini hic dusunmeden haykirarak harcadigi, ugruna yuzlerce sarki yazilmis Ey Ozgurluk!!
Peki nedir bu Ozgurluk? “Insanın, her türlü dış etkiden bağımsız olarak kendi istencine, kendi düşüncesine göre karar vermesi durumu” olarak tanimlaniyor.
Ozumuzde hepimizin kendi hayatlarimizi ozgur bir sekilde yasamaya calistigimiza ve bu tanimin hakkini vermek istedigimize inaniyorum, peki gercekten becerebiliyor muyuz? Kararlarimiz hic bir dis etkene baglanmadan, etkilenmeden verebiliyor muyuz, hayatlarimizi ozgurce yasayabiliror muyuz?
Arkamda biraktigim yillara bakinca ozgurlugumu severek ve istereyerek defalarca baskalarinin ellerine teslim etmis oldugumu goruyorum; kendi isteklerime degil baskalarinin dusuncelerine deger verdigimi, hayatim hakkindaki kararlari baskalarinin almasina izin verdigimi ve en kotusu zaman zaman da olsa benim hayatima baskalarinin yon verisine seyirci kaldigimi. Bugunse iyi ki de o zamanlar kendi gemimin dumenini baskalarinin eline vermisim diyorum, cunku bu verislerin ardindan gelen geri alislarim her defasinda daha da saglam olmus. Her geri alisimda kendimi daha da cok sevmis, ozgurlugume daha da siki sarilmisim.
Benim neye ihtiyacim oldugunu benden daha iyi kim bilebilir ki? Tabi ki her defasinda beni hic yalniz birakmayan kendim.
Belki de bu yuzden bu verisleri hata olarak nitelendirmeye dilim varmiyor. Robin S. Sharma’nin dedigi gibi “Hata diye bir sey yoktur sadece alinacak dersler vardir”. Ben bu sayede ozgurlugumun degerini anlayabildim. Zaten ruzgarlarin, firtinalarin, dalgalarin, gelgitlerin bizi zorladigi bu yolculukta bir de baskalarinin halatlariyla ugrasmamiza gerek var mi? Gercekten?
O zaman bugun senenin bu ilk ayini bitirirken yine biraz kendimize vakit ayiralim, biraz daha kendimizi tanimaya calisalim. Ne istedigimize ve bunu neden istedigimize odaklanalim. Cunku aslinda kisisel ozgurluklerimiz tam da orada yatiyor: Neyi istedigimizi, neden istedigimizi bilmek ve kendi rotamizi bunlara gore belirlemek.
“Ozgurluk nedir o zaman? Kisinin kendi istedigi gibi yasama gucudur.” Marcus Tullius Cicero
